Page 8 - Koga po~nav da ja pi{uvam prikaznata za vino sakav da gi izbegnam site misti~ni stapici koi kako crveni rubini go osvetluvaat patot kon po~etok na ovoj bo`estven pijalok

сите предизвици, бидејќи неговата митска, религиозна и историска улога, не
може да се спореди со ништо друго. Таа му дава ексклузивитет којшто
никогаш не може да се надмине. Сите белези низ историјата коешто виното
видливо ги оставило сe сеопшта духовна и културолошка интерпретација.
Ниту средниот век, ниту капиталистичкото општество не можеле да се
доближат до античката винска конзумна култура, којашто пак, всушност е
лишена од непотребен декор, и, претставува духовна симбиоза на пијалок и
човечко суштество кое има мирис на духовна надградба, како нормално и
природно спојување.
Во античките времиња, посебно кај Македонците, виното не го пиеле
во слава на богот Дионис, туку тие го пиеле бидејќи имале потреба да го
предизвикаат богот на двобој, да го победат, и за тоа да не зборуваат. Кај
античките Македонци не можеме да најдеме описи на нивните победи,
бидејќи во нивниот ментален склоп тоа е исмевање на боговите. Битката ја
добива Господ, кој дефилира преку човекот. Затоа, не е случајно што
Египќаните, Персијците и Индијците, го прогласуваат Александар
Македонски за божество, но никогаш Македонците. Трагањето по историјата
за винската култура кај античките Македонци, е навистина предизвикувачко.
Парадоксална е вистината дека, винскиот пат, винскиот култ, виното како
пијалок во Европа на европска почва, било промовирано токму од
Македонците. За виното пишуваат и изворите како што се Диодор, Плутарх и
Аријан. Тие укажуваат на античко-македонските вински региони на
Халкидик, во Менде, Скионе, Акант, на Тасос и околу Пела. Дури и
Аристотел во Стагира имал свое лозје. Во близина на Драма, при археолошки
истражувања, пронајдени се семки на грозје, стари околу две илјади до две
илјади и двеста години пред нашата ера. Тоа само ја потврдува
претпоставката дека виновата лоза, на Европско тло, е култивирана на овој
простор, и оттука почнува да се шири кон Европа. Ние треба да го докажеме
тоа и со факти. Оваа приказна е почеток на истражувањата за коишто имаме
скромни, но веродостојни факти на коишто се потпираме. Ќе помине време
додека не добиеме одговори на сите, или на најважните прашања. Верувам,
дека еден ден, во Демир Капија, после три илјади години, ќе го откриеме
загубениот храм на богот Дионис, и со сите факти коишто ќе ги собереме, ќе
можеме да кажеме дека Демир Капија е епицентрално место, кога е во
прашање трговијата со вино, но и востоличувањето на виното како култен
пијалок.
Се претпоставува дека виното како пијалок, е старо околу 6000 години.
Се смета дека потекнува од Грузија. Виното како пијалок на Европска почва
се појавува пред околу 4500 години. Мошне дискутабилно е дали овој
временски термин е врзан со влез на технологијата за да се добие вино, или
тоа одело паралелно со навлегување на винова лоза од Грузија кон
Медитеранот.
Климатските услови, надморската височина, карбонизираната и
вулканска почва на медитеранското крајбрежје, но и подлабоко, одговара на
виновата лоза. Климатските услови имале посебно влијание кога е во
прашање технологијата на производство на вино. Имено, топлото
медитеранско сонце коешто овозможува голема шеќерност кај грозјето,
негативно се одразува при ферментирањето, бидејќи топлината овозможува
брза ферментација на виното, но исто така и релативно брз процес на
трансформација во оцет. Старите народи, пред сè Македонците, користеле
солена вода или вар, со коишто пак, е успоруван процесот на киселење на
виното. За да се подобри аромата во виното, биле ставани ароматични билки и
борова смола. Морам да направам една дигресија во врска со ширењето на

8 8