Page 7 - Koga po~nav da ja pi{uvam prikaznata za vino sakav da gi izbegnam site misti~ni stapici koi kako crveni rubini go osvetluvaat patot kon po~etok na ovoj bo`estven pijalok

Виното е пијалок којшто заслужува многу поголем простор во
агендите на истражувачите. Како пијалок за душата и телото присутен е во
сите религии и на исток и на запад. Најголемо историско упориште секако му
е Медитеранот. Во христијанската религија виното е на трпезата на нашиот
месија Исус. Исус им вели на учениците: „Ова парче леб е дел од моето тело,
а овој пијалок е мојата крв со којашто низ вековите ќе се причестувате“.
Римјаните велат: „In vino veritas“. А античките Македонци го слават преку
прослави, посветени на богот Дионис. Дионис, всушност, е Диос (богот) од
Ниса, предел со измешана македонска и тракиска популација. Тој е бог на
будење на природата во пролет. Кај македонската династија на Аргеадите
среќаваме обожување на Дионис во облик на мартовските прослави коишто ги
нарекуваат мартинки. И денес, во Бугарија, преку Тракијците е задржан овој
обичај. Во ритуалите низ историјата, виното е присутно не само во цркoвните
обичаи, туку и во световните случувања. При запросување на младата, на
свадбените веселби, при крштевања, но и при погребни ритуали, виното е
секогаш доминатно како пијалок. Култот кон виното е мошне присутен кај
уметниците. Нашите зографи во средниот век, при фрескосликањето
користеле вино за мешање на бои, а воедно и нивната испосничка исхрана се
состоела од леб и вино.
Уметниците го сметаат виното како најсилен медијатор во
ослободувањето на креативниот гениј, кој почива длабоко во човековата
психолошка конституција. Денес виното го сметаат како пијалок на
зближување и релаксирање. Неговата сила да опушта, е пресудна во блиската
комуникација - како позитивен прилог во исход без конфликт. Виното коешто
позитивно делува врз човечкото суштество е во биолошка корелација со
можноста на црниот дроб да го преработи. Се смета дека оптимално
количество на црно вино коешто се конзумира без последици за организмот, е
300 до 500 мл. Виното во историјата, освен што е пијалок, претставувало и
вечна тема кај уметниците кои својата дарба ја поистоветувале со дарбата
добиена од Господ. Во светскиот универзален кодекс на однесување,
наздравувањето со пијалок подразбира произведување на звук којшто во
митолошка смисла, но и во паганските ритуали, значи протерување на силите
на злото, или, како што би кажале денес - протерување на негативната
енергија. Виното било предизвик и кај дизајнерите на мебел, но и во креирање
на обликот на садовите за чување, транспорт или конзумирање.
Во средниот век, конзумната култура доживува своја најголема
експанзија. Односот кон пијалокот, начинот на конзумирање, како и
раскошниот декор на ентериерот во просторот во којшто се случува, му дава
посебен белег на виното. Конзумирањето вино претставува статусен симбол
на социјалната различност и го детерминира критериумот којшто овозможува
класна идентификација. Конзумната култура подразбира компактибилност на
музички и визуелен амбиент. Идентификацијата со прoгресивната елита,
наметнува масовно конзумирање на виното коешто од дворовите се сели во
масите. Виното по устоличувањето на националните идентитети, во облик на
држава, добива свои опоненти во нови пијалоци, со коишто се отсликува
посебноста во смисла на етнокорен, обичаите во рамките на историската
генеза. Појавата на пијалоци како што се пиво, жестоките пијалоци, чај, кафе,
е однапред загубена битка со популарноста на виното. Виното ги прeживува

7 7